Spontane acties zijn tegenwoordig uit den boze. Agenda’s zijn vol, dagdelen worden ‘geblokt’ en flexibiliteit is ver te zoeken. Alles moet in de (digitale) agenda worden vastgelegd en als het daar maar in staat komt het wel goed. Of niet? Waar mensen vaak aan voorbij gaan is dat een actiepunt in de agenda ook een actie van jezelf vereist. Als je om 16:00 een afspraak hebt wil dat zeggen dat je er om 16:00 bent en niet om 16:00 vertrekt naar je afspraak. Je houden aan een afspraak zou toch de normaalste zaak van de wereld moeten zijn. Uiteindelijk heb je zelf de afspraak gemaakt, dat had niet gehoeven. Waarom is het voor zoveel mensen dan lastig? Een keer een paar minuten te laat zal niemand over struikelen, maar we kennen allemaal iemand die elke keer steevast een kwartier te laat komt. Moeten we dit dan zomaar accepteren? Eigenlijk getuigt het van een stuk desinteresse: je bent niet interessant genoeg om mijn best voor te doen om op tijd te komen. Je eerste reactie bij zo iemand kan zijn dat je zelf de volgende keer uit nijd een half uur te laat komt. Maar dit is niet de manier om een patroon-van-te-laat-komen te doorbreken.
Hoe dan wel?
Een stuk timemanagement, planning en structurering kan je helpen om de volgende keer wél rustig en met 100% aandacht op je afspraak te verschijnen. Zonder stress en zonder irritatie. Bel eens en we maken een afspraak…op tijd!